Wait! Don’t start yet! Put some –appropriate- music on first!
Το ταξίδι μου στην Πολωνία περιλάμβανε 2 προορισμούς. Η πρώτη στάση ήταν στη Βαρσοβία για την οποία σου έχω ήδη μιλήσει και η δεύτερη στην Κρακοβία, έπειτα από μια διαδρομή με τρένο, με χιονισμένα τοπία, διάρκειας δυόμιση περίπου ωρών. Από την πρώτη στιγμή που βγήκαμε από το σιδηροδρομικό σταθμό, η αίσθησή μου ήταν πως αυτή η πόλη είναι πιο “ζωηρή”, με περισσότερη ζωντάνια (με 17.000 φοιτητές, λογικό!) και σίγουρα πιο παραμυθένια. Μια αίσθηση που δεν με εγκατέλειψε ούτε τις επόμενες μέρες.
Το 1978, η UNESCO περιέλαβε την Παλαιά Πόλη της Κρακοβίας, μαζί με το ιστορικό Κάστρο του Βάβελ και το γοτθικό καθεδρικό ναό του 14ου αιώνα, στον Κατάλογο των Μνημείων Παγκόσμιας Κληρονομιάς.
Μετά την τακτοποίησή μας στο minimal δωμάτιό μας του μοντέρνου συγκροτήματος Krakow B&B (Bed&Breakfast), στην καρδιά του Kazimierz, την πρώην Εβραϊκή συνοικία, -μια ιστορική περιοχή της Κρακοβίας- και μόλις είκοσι λεπτά με τα πόδια από την κεντρική πλατεία, φύγαμε κατευθείαν για το περιβόητο κάστρο Βάβελ (Wawel Castle). Το φυσικό φως άλλωστε δεν θα ήταν για πολύ ακόμη μαζί μας, αφού η νύχτα πέφτει σχεδόν μεσημέρι και στην Κρακοβία (Παλέρμο συγνώμη, εδώ χάνεις τον πρωταγωνιστικό ρόλο).
Αρχίσαμε να ανεβαίνουμε τον πλακόστρωτο ανηφορικό δρόμο που οδηγεί στο Κάστρο Wawel, -ένα από τα σύμβολα της Πολωνίας- και ήταν σαν να μπαίνουμε σε παραμύθι ή σε μια χρονομηχανή που μας ταξίδευε πίσω στο χρόνο. Ο Καθεδρικός του Wawel είναι έργο του 14ου αιώνα, η κατοικία για τρεις δυναστείες μοναρχών, και το μέρος που λάμβανε χώρα επί τέσσερις αιώνες η στέψη και η ταφή των βασιλιάδων της Πολωνίας, ακόμα και μετά τη μεταφορά της πρωτεύουσας στη Βαρσοβία. Εκατό βασιλιάδες και βασίλισσες έχουν ταφεί στον καθεδρικό, ανάμεσά τους και ο πρόεδρος της Πολωνίας Λεχ Κατσίνσκι, που σκοτώθηκε το 2010 σε αεροπορικό δυστύχημα και ο θάνατός του οδήγησε σε πολλές θεωρίες συνωμοσίας για εσκεμμένη πράξη από την πλευρά της Ρωσίας, ακόμη και με εμπλοκή του ίδιου του Πούτιν.
Μέσα στα τείχη του κάστρου περιπλανηθήκαμε σε λιθόστρωτα δρομάκια, κάτω από περίτεχνες καμάρες και δίπλα σε μεσαιωνικά κτήρια που μας έκαναν να φανταστούμε αλλοτινές εποχές. Δυστυχώς φτάσαμε αργά και δεν προλάβαμε τα sos του κάστρου, δηλαδή να μπούμε στην Αίθουσα του Θρόνου, στα Αυτοκρατορικά Δωμάτια, στο Θησαυροφυλάκιο και το Παρεκκλήσι του Σιγιμούνδου (η ογκώδης καμπάνα Sigismund ζυγίζει 365 κιλά και χτυπά μόνο για τα πιο σπουδαία γεγονότα της χώρας και της πόλης) με τον ολόχρυσο τρούλο αλλά και στην Αίθουσα των Αντιπροσώπων, στην οροφή της οποίας σώζονται τριάντα (από τα σχεδόν διακόσια) ξυλόγλυπτα κεφάλια που κρέμονται ανάποδα και συμβολίζουν τον κύκλο ζωής του ανθρώπου.
Από μέσα Απρίλη μέχρι τέλη Οκτώβρη μπορείς να επισκεφτείς στο πίσω μέρος του κάστρου τη Φωλιά του Δράκου, τη θρυλική σπηλιά που κατοικούσε το τρομερό τέρας της Κρακοβίας, που απαιτούσε να το ταΐζουν αγελάδες ή πρόβατα, αλλιώς θα καταβρόχθιζε ανθρώπους. Μετά από πολλές μάταιες προσπάθειες διαφόρων ιπποτών να σκοτώσουν το τέρας, τη λύση έδωσε ο τότε βασιλιάς Krak (εξού και Κρακοβία). Ζήτησε να γεμίσουν μια προβιά με θειάφι και να την πετάξουν στο δράκο, ο οποίος φυσικά και την καταβρόχθισε. Για να ξεδιψάσει, ήπιε νερό από τον ποταμό Βιστούλα και έσκασε. Τη σπηλιά θα τη βρεις απ’ το μπρούτζινο άγαλμα του δράκου που κοσμεί το εξωτερικό της και βγάζει και αληθινές φωτιές! Επιβλητικά είναι επίσης και τα κόκκαλα του που κρέμονται δεμένα με αλυσίδες κι αν δεν πιστεύεις στους θρύλους, τότε θα σε καλύψει η εξήγηση των παλαιοντολόγων πως ανήκουν σε μαμούθ.
Η Κρακοβία είναι πραγματικά μια πολύ όμορφη πόλη και καθαρή (όπως και η Βαρσοβία άλλωστε) αλλά δυστυχώς δεν είχα τον απαραίτητο χρόνο με φυσικό φως για να την φωτογραφίσω όπως θα ήθελα, καθώς την επόμενη μέρα είχαμε προγραμματίσει επίσκεψη στο Άουσβιτς και στο Αλατωρυχείο Βιελίτσκα. Υπάρχουν γραφεία που αναλαμβάνουν αυτή τη διπλή ημερήσια εκδρομή, με ξενάγηση και σημαντικό συν ότι έρχονται και σε παραλαμβάνουν από το ξενοδοχείο σου και στο τέλος σε επιστρέφουν πάλι σε αυτό. Εμείς επιλέξαμε το Krakow Discovery με 60€ το άτομο.Τα στρατόπεδα Άουσβιτς χωρίζοται σε: Άουσβιτς Ι (το αρχικό στρατόπεδο συγκέντρωσης και το διοικητικό κέντρο. Εδώ δολοφονήθηκαν περίπου 70.000 άνθρωποι, κυρίως Πολωνοί διανοούμενοι και σοβιετικοί αιχμάλωτοι), Άουσβιτς ΙΙ Μπίρκεναου (στρατόπεδο εξόντωσης, όπου δολοφονήθηκαν περίπου 1.000.000 άνθρωποι, κυρίως Εβραίοι) και Άουσβιτς ΙΙΙ Μόνοβιτς (στρατόπεδο εργασίας).
Όχι, η Krakow Discovery δεν έρχεται με άμαξα! ;-p
Αφού περάσαμε τοπία με πανύψηλα δέντρα που ο χειμερινός καιρός της Πολωνίας, τα έκανε να μοιάζουν σαν να έχουν βγει από θρίλερ (στο κλίμα δηλαδή αυτής της εκδρομής), φτάσαμε στην είσοδο του στρατοπέδου με την επιγραφή “Arbeit Macht Frei” (Η δουλειά απελευθερώνει) και παντού ηλεκτροφόρα πλέγματα. Είναι τρομερό αν αναλογιστείς ότι αυτοί οι άνθρωποι πίστευαν πως πήγαιναν εκεί για να δουλέψουν, για κάτι καλύτερο και τελικά βρίσκονταν σε μια φυλακή με αντίξοες συνθήκες, πειράματα, κακοποίηση, υποσιτισμό, ασθένειες και φυσικά το θάνατο.
Είναι πάρα πολλά αυτά που θα ήθελα να πω γι’ αυτή την εμπειρία που δεν πρόκειται να ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου, αλλά θα αρκεστώ να πω πως χρειάζεται όλοι να τη ζήσουμε για να γνωρίσουμε τι συνέβη και κυρίως για να νιώσουμε, γιατί η αίσθηση είναι τόσο έντονη σε αυτούς τους χώρους, -τόσο βαριά- και σε συνδυασμό με αυτά που βλέπεις και ακούς, συνειδητοποιείς τι έχει συντελεστεί εκεί μέσα και, πραγματικά, δεν το χωράει το μυαλό σου πώς άνθρωποι έκαναν αυτές τις πράξεις σε άλλους ανθρώπους. Όταν βλέπεις ένα δωμάτιο γεμάτο με τα κομμένα τους μαλλιά, σωρούς από προσωπικά αντικείμενα, χιλιάδες σκελετούς γυαλιών, παπούτσια, τις βαλίτσες στις οποίες έβαλαν τα όνειρά τους και τα κουζινικά τους για το νέο τους σπίτι, παιδικές κούκλες και βούρτσες. Ή όταν βλέπεις τα δωμάτια που κοιμόντουσαν. Ξύλα παραταγμένα σε τρεις σειρές το ένα πάνω από το άλλο για κρεβάτια, μέσα στη λάσπη και το κρύο, γεμάτα με ποντίκια, στα οποία μπορούσαν να ξαπλώσουν μόνο στο πλάι λόγω χώρου. Θ΄ακούσεις τόσες και τόσες εφιαλτικές ιστορίες και δεν πρόκειται να ξεχάσεις καμία.
Με πλακωμένη ψυχή και έντονα συναισθήματα φύγαμε για το επόμενο σκέλος της εκδρομής, το Αλατωρυχείο Βιελίτσκα που ιδρύθηκε τον 13ο αιώνα αλλά από το 1950 είναι μουσείο. Βάθος 327 μέτρων, εννέα υπόγεια επίπεδα, 2.040 αίθουσες και 300 χλμ. στοές, που είναι λαξευμένες πάνω σε συμπαγείς όγκους αλατιού, υπόγειες λίμνες, μέχρι… εκκλησίες, υπάρχουν μέσα στο Αλατωρυχείο, με τα αντικείμενα, από τα είδη θρησκευτικής λατρείας μέχρι τους πολυελαίους να είναι φτιαγμένα από αλάτι. Πραγματικά εντυπωσιακό.
Αποτελεί το δεύτερο σε αρχαιότητα αλατωρυχείο της Ευρώπης και έχει περιληφθεί από το 1978 στον κατάλογο των Μνημείων Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO.
Την επόμενη μέρα το πρωί, έπρεπε να πάρουμε το τρένο να επιστρέψουμε στη Βαρσοβία, απ’ όπου έφευγε και η πτήση μας. Και ενώ είχαμε υπολογίσει αρκετή ώρα παραπάνω (για ασφάλεια) που θα μας έφτανε να βολτάρουμε, λίγο πριν πάρουμε το λεωφορείο για αεροδρόμιο, ο θεός είχε άλλα σχέδια. Έτσι το τρένο μας στη μέση του πουθενά, σταμάτησε λόγω κάποιου προβλήματος της ηλεκτροδότησης από την κακοκαιρία (απ’ ό,τι μας εξήγησαν άλλοι επιβάτες δηλαδή, γιατί οι ανακοινώσεις δεν γίνονταν καν στα αγγλικά. Πού τέτοια τύχη;). Με τα πολλά, μείναμε ακινητοποιημένοι 2,5 ώρες, χωρίς θέρμανση, χωρίς σήμα στο κινητό, βλέποντας μόνο χιόνι. Έξαλλη έγινα! Αλλά τι να το κάνεις το ταξίδι, χωρίς μια περιπέτεια (είπε μετά από μέρες, μάλλον εβδομάδες).
Όταν εδέησε ο Κύριος να κινηθεί η αμαξοστοιχία και φτάσαμε στη Βαρσοβία, ήταν μισή ώρα πριν την αναχώρηση της πτήσης. Ωστόσο, εγώ επέμενα να πάμε στο αεροδρόμιο, έστω και μ’ αυτή την καθυστέρηση, γιατί γίνονται και θαύματα σ’ αυτή τη ζωή! Πήραμε ταξί με κινηματογραφικούς ρυθμούς ανθρωποκυνηγητού κι έβαλα τικ σε δύο ατάκες που πάντα ήθελα να πω (όταν θα έπαιζα σε ταινία;). “Go, Goooo” είπα στον ταξιτζή πριν προλάβει να κλείσει το καπό (λες και παρακολουθούσαμε το μπροστινό αμάξι) και στο τέλος “Keep the change” τρεχάμενη προς το αεροδρόμιο (τον τυχεράκια!). Πέρασα την είσοδο ακριβώς και μισή, την ώρα δηλαδή που το αεροπλάνο θα ήταν έτοιμο να απογειωθεί. Μόνο που μια Σαββατογεννημένη όλα τα μπορεί! Και ναι, η πτήση είχε καθυστέρηση. Ω θεοί, σας ευχαριστώ! Δεν έχω ξαναχαρεί ποτέ τόσο πολύ σε καθυστέρηση πτήσης. Μια πτήση μέσα στην οποία ταξίδευαν και οι παλαίμαχοι της Εθνικής ποδοσφαίρου, οπότε το level χαβαλέ πέρασε σε άλλα επίπεδα!
10 πράγματα να κάνεις στην Κρακοβία:
1. Να δοκιμάσεις Goulash Soup σε μπολ…από ψωμί.
2. Να περπατήσεις σ’ ένα από τα ομορφότερα πάρκα του κόσμου, το Planty Park.
3. Να φας στο Chata (ul. Krowoderska 21) που θυμίζει ξύλινη καλύβα, με μεγάλα ξύλινα τραπέζια, προβιές στα καθίσματα κι ένα τζάκι-φούρνο στη μέση που κάνει την ατμόσφαιρα ακόμη πιο ζεστή. Πολωνική κουζίνα σε πολύ προσιτές τιμές.
4. Να επισκεφτείς τη σκεπαστή αγορά στο κέντρο της πλατείας με παραδοσιακές δημιουργίες από ξύλο, κοσμήματα, δερμάτινα είδη και διακοσμητικά.
5. Να δεις ένα παραδοσιακό κτήριο στη δυτική πλευρά της πλατείας που στεγάζει ένα σούπερ-μάρκετ, το οποίο θεωρείται το παλαιότερο σούπερ-μάρκετ στον κόσμο!
6. Περιηγήσου στα μποέμικα στενά του Kazimierz, την παλιά εβραϊκή συνοικία της πόλης, διάσημη από την ταινία η «Λίστα του Σίντλερ».
7. Επισκέψου το παζάρι με second hand ρούχα και αντίκες που στήνεται κάθε Σαββατοκύριακο στην καρδιά του Kazimierz, στην πολύβουη πλατεία Plac Nowy.
8. Διάσημο αξιοθέατο της περιοχής αποτελεί το εργοστάσιο του Oskar Schindler, το οποίο είναι σήμερα επισκέψιμο.
9. Nα πιεις κάτι ζεστό ανάμεσα σε βιβλία στο Bona (ul. Kanonicza 11), κοντά στο κάστρο Wawel. Μια βιβλιοθήκη με θέα σε μια από τις ομορφότερες εκκλησίες της Κρακοβίας, την εκκλησία του Αγίου Πέτρου και Παύλου, που στο πίσω μέρος σερβίρει και καφέ, είναι στα must.
10. Να πας οπωσδήποτε στο Once Upon A Time (Szeroka 1, Kazimierz) για να νιώσεις την αύρα μιας περασμένης εποχής. Ένα μικρό εστιατόριο, υπό το φως των κεριών, μέσα σε μια σειρά από αναπαλαιωμένα εβραϊκά καταστήματα εμπόρων του 19ου αιώνα, θα σε κάνει να νιώσεις πως μπήκες σ’ ένα εβραϊκό σπίτι μέσω μιας χρονομηχανής. Προσοχή, δεν θα δεις ταμπέλα του μαγαζιού γιατί έχουν αφήσει τις παλιές ταμπέλες των Εβραίων.
Once Upon A Time
Goulash Soup
Chata restaurant
Bona café-library
À bientôt 
Photos by me & Kostas Sar.
The content & photos on this blog are licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivs 3.0 Unported License.
You may not republish, copy or modify the content and use the photos without my permission.
